Kulturoterapia

Oddziaływania terapeutyczne na pacjenta zostały podzielone według metod i technik. Terapeuta zajęciowy dobiera w pierwszej kolejności
najbardziej odpowiednią metodę terapii zajęciowej, czyli sposób postępowania.

Składają się na nią odpowiednio wyselekcjonowane czynności fizyczne i procesy myślowe. Każda metoda terapii zajęciowej jest świadomie
i celowo wybranym, systematycznie stosowanym podczas terapii zespołem czynności, za pomocą którego terapeuta pragnie osiągnąć postawiony na początku lub w trakcie terapii cel (poprawę jakości życia pacjenta, powrót do dobrej kondycji fizycznej, bądź psychicznej, itp.). Kulturoterapia stanowi metodę terapii zajęciowej wykorzystującą szeroko rozumianą sztukę, w tym sztukę ludową, w sensie terapeutycznym, zajęciowym, oznacza metodę usprawniania sztuką- stanowiącą element kultury, przez kontakt z nią podopiecznego w sposób bierny lub czynny.

Kulturoterapia jest jednym z działań ukierunkowanych na człowieka i jego środowisko, podejmowanych w celu przywrócenia lub potęgowania zdrowia i zmierzających do poprawy jakości życia, a jej swoistość polega na tym, że do osiągnięcia tego celu wykorzystuje określone wytwory kultury.

To działalność praktyczna, która ma na celu wspomaganie procesu przywracania zdrowia i jego potęgowania poprzez oddziaływanie na podopiecznego wytworami kultury symbolicznej, przede wszystkim sztuką. 

Terapia zajęciowa w nowej – otwartej – formule odgrywa bardzo istotną rolę w profilaktyce, opiece, wsparciu i promowaniu uczestnictwa w życiu społecznym osób starszych. Jest ona interdyscyplinarna, co zwiększa jej szansę na uzupełnienie takich obszarów zabezpieczenia społecznego, jak pomoc oraz aktywizacja osób starszych. Terapia przez zajęcie wykorzystuje różnorodne ćwiczenia, przede wszystkim manualne, których wykonywanie w odpowiedni sposób, w konkretnych odstępach czasu może poprawić lub utrzymywać pewne określone sprawności z którymi w pewnym czasie osoby starsze miewają trudności.